The dead of the world is dragging me down
Its grief carves a hole through my heart
The weight of its sorrow is pulling me down
Soar through life with these leaden wings of mine

"In spite of life,
All is perishing"

So it may pour
Funeral rain
So it may cleanse
Our souls from pain

The tears you've cried
And tried to hide
Are fading now
With the morning glow

I cannot climb out of this cave
I will drown in this ocean black

Treuren, in verre gedachten
Aan gezangen en weeklagen
Botten die kraken
Gif sluipt door rivieren van bloed

Alles is grauw - doods - verlaten
Het ochtendgrijs miezert over
Een gezichtsveld kaal en dor
Geen mens leeft in dit tranendal
Geen leven meer op aarde
De onbeduidendheid van alles
Al het bestaande tot as herleid

Onder een wolk van as
In onaardse stilte
Is het akelig koud
Alleen onbehagen en dood

Het water is
Zwart als inkt
Bomen als skeletten
Drukken een schaduw op de ziel

Wolken treuren
De hemel rouwt
Een landschap kreunt van kou
Er is geen weg terug naar jou

Geen donderbui, noch hemelvuur
Teleurgang van natuur
Verkoolde smaak van 't vuur

L'air morne qui nous entoure
Le doute qui est comme un piège
Tout est perdu
Nos désirs sont vains
Marqués comme des condamnés
La vie et sa douleur nous ont brisés
Sans aucune pitié
Sans aucun regret

L'angoisse et l'abaissement
Que vous endurez
La mutilation
Les balafres sur votre corps

Levenloze schimmen dansen op en neer
Fluisteren onverstaanbare woorden
Het hemelwater valt op me neer
Doorheen een waas van spijt
Verdring ik mijn emoties
Verwijtbaarheid uit een vergane tijd

Verdoken, in nevel verhuld
Deze winter
Is in rouw gehuld
Getroffen door onheil
Verdriet dat mijn hart splijt
Ik ontzie alle licht
Ons einde is nabij

Hier - In het aarde donker
Dwaal ik verslagen, versmoord
Door ontbering
In ademnood
Mijn ziel vatte vuur
Hier gaan wij dood
Nu gaan wij dood

Ik omarm de stilte
Mijn ziel bevrijd
Nu badend in 't licht
Verlost van spijt
Daar, in het duister
Zie ik je staan
Handen voor 't gezicht
Ik schrei naar jou, maar je hoort mij niet

Als in een
Droomnevel
Van waanzin
In weerwil van
Licht en schaduw
Verzuchtingen, van lichaam en geest
Spoken, als slangen ten dood

Ik verdwaal in dit rusteloos bestaan
Ontrokken van 't luisterrijk licht
De angst rijt mijn ziel in parten
Een brandend licht sluimert mijn zicht

Mijn asem versmoord
Een laatste traan
Een afscheid
Confronteert zichzelf
En ziet geen uitweg meer
...Geen leven meer

Treur met mij
Bloedend hart
Volg mij na
Langsheen het dal

Gekluisterd aan 't donker
Ogen met tranen gevuld
Wat verzacht het leed?
Wat heelt mijn geest?

Ik verdwaal in dit rusteloos bestaan.
Ontrokken van 't luisterrijk licht.
Mijn ziel van leven ontdaan.
Verzengend licht verblindt het zicht