Hvar ertu nú? Ég finn þig ekki hér
Ég sit við síðu þér, hitinn enginn er
En allt mun skilja við, dauðans hinsta sið

Ég særði þig og sveik, í mínum ljóta leik
Verðið er svo hátt, með hjartað upp á gátt
Hið beiska heiftarþel, mig sjálfan ávallt kvel

Í dauðans grimmu kló, á strenginn sorgin hjó
Nú þegar sakna þín og kveð þig ástin mín
Ég reyni að standa beinn, en veit ég enda einn

Því að hatrið svarta í hjörtunum er drottinn vor
Lífsins forði fallinn er í dá

Uppgjöfin alegr, baráttan dó, á hnjánum krýp ég nú
Á hnífsblaði dansa valtur og sár

[ENGLISH: Midnight]
Where are you now? I cannot find you here
I sit by your side, your warmth is gone
All things must wither, meet their death

I hurt and betrayed you in my foul play
The cost is too high with heart open wide
With bitter, spiteful mind I constantly torment myself

In the cruel claw of death, grief struck at the thread
I already miss you and bid my love farewell
Trying to stand tall, I know that in the end I will be alone

Because the black hate in our hearts is our master
The reserve of life is fallen into a coma

Total surrender, the battle is lost, I am now kneeling down
Dancing on a knife's edge, crippled and sore

Þú valdir þennan veg
Þér fannst hann vinur þinn
Þú klappar mér á kinn
Hnífunum stingur inn

Við ótta ég nú sef
Ég ekkert lengur gef
Ég taldi þig minn frið
En varðst að illum sið

[ENGLISH: Predawn]
You chose this path
You found him your friend
You pat me on the cheek
The knives piercing in

In fear I now sleep
I can no longer give
I thought you my peace
But you turned into an evil faith

Svarthvítur í huga mér
Altaf er vetur hér
Hvar eru litir norðursumars
Sakleysis æskublóm?

Eru draumar bernskunnar
Nú uppi dagaðir?
Já erfitt er að halda í
Lífsins sumarnón

Formúlur ljóss ég rita
Í blárri skímunni
Bakkus mér nú býður í
Skuggabræðra boð

Brestur í gömlum þökum
Heyrirðu stormsins nið?
Hjartarætur fylltar kuli
Svo langt í vorboðann

Milli óttu og árs dagsmáls
Sofa mannanna börn
Og mávagarg bergmálar
Yfir Reykjavíkurborg

[ENGLISH: Daybreak]
Black and white in my mind
It is always winter here
Where are the colors of the northern summer
The innocence of the flowers of youth?

Are the dreams of childhood
Now lost to the times?
Yes, it is hard to keep up with
The summer sun of life

I write formulas of light
In the blue foam
Bacchus now offers me an
Invitation to a brotherhood of shadows

There are cracks in the old roofs
Can you hear the voice of the storm?
The roots of the heart were filled
So far into this spring

Between fears and daily lives
The children of men sleep
And seagulls' cries are echoing
Over the city of Reykjavik

Dauðans harða Lágnætti
Sveipar heiminn myrkum hjúpi í nótt
Og við hverfum öll á braut
Eitt og eitt í myrkrinu í nótt

Blása vindar fortíðar
Að gráum himni bera mig í nótt
Þeir syngja dauðleg nöfn okkar
Eitt og eitt á himninum í nótt

Skammverm sólin horfin er
Lyftir hlífðarskildinum í nótt
Vel yrktu feður tungunnar
Um ástina, sem varð úti í nótt

Í minningunni lifir ljóst
Við döpur drekkum þína skál í nótt
Á endanum öll komumst heim
Þo það verði ekki í nótt

Nóttin þekur
Dauðinn tekur
Nótten boðar
Dauðans snæ
En sólin vekur
Lífsins blæ

Ferð okkar tekur brátt enda
Og við höldum heim á leið
Við komum til þín seinna
Þó það verði kannski ekki
Í nótt

[ENGLISH: Forenoon]
The cold death of midnight
Lends the world a dark cocoon tonight
And we all do disappear
One by one into the dark tonight

The winds of bygone times are blowing
The gray sky carries me tonight
They sing our mortal names
One by one in the sky tonight

The short-lived sun is gone
Protective shields raised tonight
The well-tilled, ancestral tongues
Spoke of the love that lived tonight

Memories still living strong
We drink from cups of sorrow tonight
We will find our way home sooner or later
But it will not be tonight

The night covers
Death takes away
The night introduces
A deadly snow
But the sun, it puts
A tint on life

Our journey soon will end
And we are homeward bound
We will come to you eventually
Although maybe not
Tonight

Eins og dalalæðan
Skreið um hlíðarnar
Við læddumst hljótt um stræti borganna
Frá óttu fram á miðjan morguninn
Hljóðrænt myrkur streymir um mín vit
Á dauðans vængjum svíf
Fram á rauða nótt
Á dauðans vængjum svíf

Frá náttmáli uns dagur rís á ný
Með ljós í flösku fram á rauða nótt
Við drukkum í okkur fegurðina
Af sárri reynslu, og bitri, vitið vex
Á dauðans vængjum svíf
Fram á rauða nótt
Á dauðans vængjum svíf

[ENGLISH: Noon]
Like the mist on the ground
Creeping around the hills
We quietly sneak across the city streets
From early dawn until mid-morning
An aural darkness courses through my mind
I glide on wings of death
Into the red night
I glide on wings of death

From nightfall until next daybreak
With bottled light into the red night
We are drowning in the beauty
By facing pain and bitterness, knowledge grows
I glide on wings of death
Into the red night
I glide on wings of death

Sólbrot yfir nátthaga
Læðist sifji nætur, stelur minni sálarró
Þögnin þung sem blóð
Brestur tónn eitt sinn fagur
Kyrrð í vetrarríki
Myrkrið mýkir glætan gul
Gæðir kuldann hlýjum yl er nótt fellur á ný
Nóttin þung sem blý
Fönnin kæfir sumarilm
Vetur tekur yfir

Vonin kom með vorinu
En lifði ekki lengi hér á Góumánuðum
Dó í ánauðum
Stoltið drap þá veiku von
Kyrrð í vetrarríki
Rökkvar yfir lífi okkar
Úr fjarlægðinni fögur er ástin vorboðin
Hjartans vorboðinn
Nú grafin er í fönn
Vetur tekur yfir

Mjúkir tónar mosans sofa í djúpu vetrarhúmi
Dúnmjúk skýin étin upp af nöprum grámanum
Sefur illum svefni, í hvaða litum dreymir þig?
Læðist litlaus nóttin kannski inn í huga þinn?

Ekki fann ég guð í gömlu bókaskruddunum
Né hamingju í flösku, ekkert lýsti mína leið
Drápu niður fæti illar draumfarir
Samviskan nagar sálarhræ í illri neyð

[ENGLISH: Afternoon]
Sun breaks over fields of night
A creeping neighbour of the night steals the peace in my soul
The silence heavy as blood
A dissonant tone once beautiful
Silence in the realm of winter
The darkness dims the faint, golden light
Cold endows the heat as night again falls
The night heavy as lead
Snowdrifts choke the scents of summer
Winter takes over

Hope came with the spring
But lives no longer, here in the second month
It died in servitude
Pride killed those weak hopes
Silence in the realm of winter
Reflections of our lives
From a distance, love is like springtime
The bringer of spring
The hope of the heart
Is now buried in snowdrifts
Winter takes over

Soft tones of moss sleep in the deep dusk of winter
The dark-soft clouds are eaten by biting, cold snow
It sleeps in nightmares; in which colors do you dream?
Perhaps the colorless night creeps into your mind?

I did not find God in those old books
Nor bottled pleasure, not a light on my path
Cut down to my feet by evil dream walkers
Conscience gnawing on the soul's carcass, deep in torment

Nú er ég kominn heim
Eftir ferðalag um höfin djúp
Aldan var svo há
Seltan át upp allt
Ég drukknaði í svartholi
Í dauðans hönd ég tók

Svo há, hún var svo há
En tunglið lýsti leið, já tunglið há
En tunglið lýsti leið, já tunglið lýsti leið
Svo há, svo há, alda syndanna, alda syndanna

[ENGLISH: Sunset]
I have now come home
From a journey across deep seas
The wave was so high
The salt devoured all
I drowned in a black hole
Hand-in-hand with death

So tall, she was so tall
But moonlight lit the path, yes, the moon was high
But moonlight lit the path, yes, the moon lit up the path
So high, so high, the wave of sins, the wave of sins

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt
Ónytjunginn ól ég í mér, frá blautu barnsbeini
Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt
Tel það ei mín tignarspor, ég eitrið saup svo ört

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt
Austanþokan mjakast nú fjær, eins og jötnar á himninum
Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt
Þreyttur hleyp að heiman á ný, rétt eins og sólin sest æi sæ

Senn koma siðirnir nýju, leiðin ljóta að baki er
Skömmin hún gaf mér frelsi, kalda fjötra ei lengur ber
Hann faðir minn ól mig upp, á annan veg en fór
Ég óttasleginn andann dreg, en brosi með sjálfum mér

Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt
Vinátta er vegin til fjár, ég aldrei sá þennan leik
Æ hvað það svíður, ó þetta er svo sárt
Lítill drengur flýr nú til fjalls þar sem óttans klukka ei slær
 
[ENGLISH: Nightfall]
Oh, how it hurts, such agony I feel
I have fed this beast inside me ever since my birth
Oh, how it hurts, such agony I feel
Do no tell me of dignity, I drank the poison quickly

Oh, how it hurts, such agony I feel
The nebula in the east expands like the giants in the sky
Oh, how it hurts, such agony I feel
Exhausted, I again run home as the sun sets on the sea

New ways will come soon, a trail of horrors behind
Shame gave me freedom, no longer in cold chains
My father raised me, but I chose another way
In fear I draw my breath while smiling to myself

Oh, how it hurts, such agony I feel
Friendship has a price, I never understood this game
Oh, how it hurts, such agony I feel
A little boy flees to the mountains, where the clock of fear never strikes